ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما در مورد علائم شما می پرسد و ممکن است یک معاینه عصبی برای بررسی تغییرات در عملکرد حرکتی و حسی، بینایی، هماهنگی و تعادل، وضعیت ذهنی، و خلق و خو یا رفتار انجام دهد. آنها همچنین ممکن است تعدادی آزمایش را برای تشخیص آبسه مغزی تجویز کنند:
ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما می تواند آبسه های مغزی را با داروها، از جمله آنتی بیوتیک ها یا داروها برای مبارزه با عفونت قارچی درمان کند. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما همچنین ممکن است داروهای استروئیدی برای کاهش فشار در مغز یا داروهای دیگری برای کاهش تشنج به شما بدهد.
ممکن است به جراحی نیاز داشته باشید، به خصوص برای آبسه های بزرگتر. جراح شما از جمجمه شما عبور می کند تا مغز شما را آشکار کند. او مواد موجود در آبسه را تخلیه می کند و در صورت امکان آن را به طور کامل خارج می کند. اگر آبسه در عمق مغز شما باشد، جراح ممکن است نیاز داشته باشد آن را با سوزن، با کمک سی تی اسکن یا ام آر آی تخلیه کند. اینها به هدایت سوزن به ناحیه مناسب کمک می کنند.
درمان سریع آبسه مغزی بسیار مهم است. بدون درمان، عوارض بسیار جدی از جمله مرگ ممکن است ایجاد شود. حتی با درمان، برخی از بیماران ممکن است مشکلات عصبی طولانی مدت، مانند ضعف یا مشکل در حرکت داشته باشند.
اگر در جای دیگری از بدنتان عفونت دارید، مطمئن شوید که به درستی درمان شده است. این ممکن است به جلوگیری از آبسه مغزی کمک کند. اگر ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما پیشنهاد کرده است که قبل از روشهای خاص مانند کار دندانپزشکی آنتی بیوتیک مصرف کنید ، حتماً از این دستورالعمل ها پیروی
اختلالات سلامت روان بر اساس جنسیت تبعیض قائل نمی شوند. به گفته موسسه ملی سلامت روان ، اختلال دوقطبی، که با تغییرات قابل توجه در خلق و خو و سطح انرژی مشخص می شود، به طوری که بر توانایی انجام وظایف روزانه تأثیر می گذارد، 2.8 درصد از جمعیت بزرگسال در ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می دهد. از این گروه، وقتی بر اساس جنسیت تقسیم می شوند، مردان کمی بیشتر (2.9٪) نسبت به زنان (2.8٪) تحت تأثیر قرار می گیرند. مردان هم در نوجوانی و هم در بزرگسالی به اندازه زنان در برابر اختلال دوقطبی آسیب پذیر هستند.
افراد مبتلا به اختلالات دوقطبی (سه نوع وجود دارد: دوقطبی I، دوقطبی II و اختلال سیکلوتایمیک) حالات هیجانی شدیدی را تجربه می کنند - شیدایی، هیپومانیک یا افسردگی. آنها همچنین دوره هایی دارند که خلق و خوی آنها ثابت است.
به نظر می رسد جنسیت در چگونگی وجود این اختلال در فرد نقش دارد زیرا این بیماری به شدت بر حالات عاطفی و روانی تأثیر می گذارد.
تومورهای ناحیه پینه آل تومورهای اولیه سیستم عصبی مرکزی (CNS) هستند. این تومورها در مغز (در غده صنوبری) شروع می شوند اما می توانند به نخاع گسترش یابند.
برای تشخیص دقیق ، در صورت امکان، بخشی از بافت تومور در حین جراحی برداشته می شود. سپس یک نوروپاتولوژیست باید بافت تومور را بررسی کند
تومورهای CNS اولیه بر اساس محل تومور، نوع تومور، میزان گسترش تومور، یافته های ژنتیکی، سن بیمار و تومور باقیمانده پس از جراحی، در صورت امکان جراحی، درجه بندی می شوند.
تومورهای ناحیه پینه آل بر اساس ویژگی‌هایشان در چهار درجه و زیرگروه دسته‌بندی می‌شوند (درجه 1، 2، 3 یا 4 که به‌عنوان درجه I، II، III، IV نیز نوشته می‌شود).
تومورهای ناحیه پینه آل معمولاً به صورت یک توده جامد ظاهر می شوند که با کنتراست روشن می شوند. در سی تی اسکن، ممکن است کلسیم وجود داشته باشد. پینئوبلاستوما ممکن است به ساختارهای اطراف مغز گسترش یابد
سرطان یک بیماری ژنتیکی است – یعنی سرطان در اثر تغییرات خاصی در ژن‌هایی ایجاد می‌شود که عملکرد سلول‌های ما را کنترل می‌کنند. ژن ها ممکن است در بسیاری از انواع سرطان جهش یافته (تغییر شوند) که می تواند رشد و گسترش سلول های سرطانی را افزایش دهد. علت بیشتر تومورهای ناحیه پینه آل مشخص نیست. پینئوبلاستوم می تواند در افراد مبتلا به اختلال ژنتیکی ارثی رتینوبلاستوما دو طرفه رخ دهد .
ستون مهره یا ستون فقرات از 33 مهره تشکیل شده است که توسط دیسک های اسفنجی از هم جدا شده اند. ستون فقرات به 4 ناحیه تقسیم می شود:
ستون فقرات گردنی: 7 مهره اول که در گردن قرار دارند
ستون فقرات سینه ای: 12 مهره بعدی که در ناحیه قفسه سینه قرار دارند
ستون فقرات کمری: 5 مهره بعدی که در قسمت پایین کمر قرار دارند
ستون فقرات خاجی: پایین ترین 5 مهره، که در زیر کمر قرار دارد، همچنین شامل 4 مهره است که استخوان دنبالچه (دنباله) را تشکیل می دهند.
ستون فقرات کمری از 5 بخش استخوانی در ناحیه کمر تشکیل شده است که در آن بیماری دیسک کمر رخ می دهد.
دیسک برآمده. با افزایش سن، دیسک بین مهره ای ممکن است مایع خود را از دست داده و خشک شود. با این اتفاق، دیسک اسفنجی (که بین قسمت های استخوانی ستون فقرات قرار دارد و به عنوان یک ضربه گیر عمل می کند) فشرده می شود. این ممکن است منجر به شکستگی حلقه بیرونی سخت شود. این به هسته یا داخل حلقه اجازه می دهد تا بیرون بزند. به این دیسک برآمده می گویند.
پارگی یا فتق دیسک. همانطور که دیسک به شکستن ادامه می دهد، یا با فشار مداوم بر ستون فقرات، هسته پالپوس داخلی ممکن است در واقع از حلقه پاره شود. این یک دیسک پارگی یا فتق است. سپس تکه های مواد دیسک می توانند روی ریشه های عصبی واقع در پشت فضای دیسک فشار بیاورند. این می تواند باعث درد، ضعف، بی حسی یا تغییر در حس شود.
بیشتر فتق‌های دیسک در قسمت تحتانی ستون فقرات کمری، به‌ویژه بین مهره‌های چهارم و پنجم کمری و بین مهره پنجم کمری و مهره اول خاجی (سطوح L4-5 و L5-S1) اتفاق می‌افتد.