آسیب نخاعی شامل آسیب به هر بخشی از نخاع می شود. همچنین می تواند شامل آسیب به اعصاب انتهای طناب نخاعی، معروف به دم اسبی باشد. نخاع سیگنال هایی را بین مغز و بقیه بدن ارسال و دریافت می کند. آسیب نخاعی اغلب باعث تغییرات دائمی در قدرت، احساس و سایر عملکردهای بدن در زیر محل آسیب می شود.
افرادی که آسیب نخاعی داشته اند نیز ممکن است عوارض جانبی ذهنی، عاطفی و اجتماعی را تجربه کنند.
بسیاری از دانشمندان خوش بین هستند که پیشرفت های تحقیقاتی روزی ترمیم آسیب های نخاعی را ممکن می کند. مطالعات تحقیقاتی در سراسر جهان ادامه دارد. در این میان، درمانها و توانبخشی به بسیاری از افراد مبتلا به آسیب نخاعی اجازه میدهد تا زندگی سازنده و مستقلی داشته باشند.
توانایی کنترل بازوها یا پاها پس از آسیب نخاعی به دو عامل بستگی دارد. یکی از عوامل محل آسیب نخاع است. عامل دیگر شدت آسیب دیدگی است.
پایین ترین قسمت نخاع که پس از آسیب آسیب ندیده به عنوان سطح عصبی آسیب شناخته می شود. "کامل بودن" آسیب به میزان از دست دادن احساس، که به عنوان حس شناخته می شود، اشاره دارد. کامل بودن به صورت زیر طبقه بندی می شود:
کامل.اگر تمام احساس و تمام توانایی کنترل حرکت در زیر آسیب نخاعی از بین برود، آسیب کامل نامیده می شود.
ناقص.اگر مقداری احساس و کنترل حرکت در زیر ناحیه آسیب دیده باقی بماند، آسیب ناقص نامیده می شود. درجات مختلفی از آسیب ناقص وجود دارد.
از دست دادن احساس و کنترل حرکت به عنوان فلج شناخته می شود. فلج ناشی از آسیب نخاعی را می توان به صورت زیر نام برد:
تتراپلژی که به عنوان چهار پلژی نیز شناخته می شود.این بدان معناست که بازوها، دستها، تنه، پاها و اندامهای لگن شما تحت تأثیر آسیب نخاعی شما قرار گرفتهاند.
پاراپلژی.این فلج تمام یا بخشی از تنه، پاها و اندام های لگنی را درگیر می کند اما بازوها را تحت تاثیر قرار نمی دهد.
تیم مراقبت های بهداشتی شما یک سری آزمایش برای تعیین سطح عصبی و کامل بودن آسیب شما انجام می دهد.
آسیب نخاعی می تواند علائم زیر را ایجاد کند:
از دست دادن حرکت.
از دست دادن یا تغییر در حس. این شامل تغییر در توانایی احساس گرما، سرما و لمس است.
از دست دادن کنترل روده یا مثانه.
فعالیت های رفلکس اغراق آمیز یا اسپاسم.
تغییرات در عملکرد جنسی، حساسیت جنسی و باروری.
درد یا احساس سوزش شدید ناشی از آسیب به رشته های عصبی در نخاع.
مشکل در تنفس، سرفه یا پاکسازی ترشحات ریه.
علائم اورژانسی
علائم اورژانسی آسیب نخاعی پس از تصادف عبارتند از:
کمردرد شدید یا فشار در گردن، سر یا پشت.
ضعف، ناهماهنگی یا از دست دادن کنترل در هر قسمت از بدن.
بی حسی، گزگز یا از دست دادن احساس در دست ها، انگشتان دست، پاها یا انگشتان پا.
از دست دادن کنترل مثانه یا روده.
مشکل در تعادل و راه رفتن.
مشکل تنفس پس از آسیب.
گردن یا پشت پیچ خورده.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
هر فردی که آسیبی به سر یا گردن داشته باشد نیاز به ارزیابی فوری پزشکی دارد. تا زمانی که خلاف آن ثابت نشود، بی خطرترین فرض این است که فرد دچار آسیب نخاعی شده است. این مهم است زیرا:
آسیب جدی ستون فقرات همیشه بلافاصله آشکار نمی شود. اگر آسیب ستون فقرات رخ دهد اما مشخص نباشد، آسیب بدتری ممکن است رخ دهد.
بی حسی یا فلج می تواند به سرعت اتفاق بیفتد یا به تدریج ظاهر شود.
زمان بین آسیب و درمان می تواند حیاتی باشد. یادگیری سطح آسیب می تواند به تعیین بهبودی احتمالی کمک کند.
اگر مشکوک به آسیب دیدگی کمر یا گردن هستید:
مصدوم را حرکت ندهید. فلج دائمی و سایر عوارض جدی می تواند منجر شود.
با 911 یا کمک پزشکی اورژانس محلی تماس بگیرید.
فرد را بی حرکت نگه دارید.
حوله های سنگین را در دو طرف گردن قرار دهید. یا سر و گردن را نگه دارید تا از حرکت آنها تا رسیدن کمک های پزشکی اورژانس جلوگیری کنید.
کمک های اولیه اولیه مانند توقف خونریزی و راحت کردن فرد را بدون حرکت دادن سر یا گردن ارائه دهید.