آسیب نخاعی شامل آسیب به هر بخشی از نخاع می شود. همچنین می تواند شامل آسیب به اعصاب انتهای طناب نخاعی، معروف به دم اسبی باشد. نخاع سیگنال هایی را بین مغز و بقیه بدن ارسال و دریافت می کند. آسیب نخاعی اغلب باعث تغییرات دائمی در قدرت، احساس و سایر عملکردهای بدن در زیر محل آسیب می شود.
افرادی که آسیب نخاعی داشته اند نیز ممکن است عوارض جانبی ذهنی، عاطفی و اجتماعی را تجربه کنند.
بسیاری از دانشمندان خوش بین هستند که پیشرفت های تحقیقاتی روزی ترمیم آسیب های نخاعی را ممکن می کند. مطالعات تحقیقاتی در سراسر جهان ادامه دارد. در این میان، درمان‌ها و توانبخشی به بسیاری از افراد مبتلا به آسیب نخاعی اجازه می‌دهد تا زندگی سازنده و مستقلی داشته باشند.
توانایی کنترل بازوها یا پاها پس از آسیب نخاعی به دو عامل بستگی دارد. یکی از عوامل محل آسیب نخاع است. عامل دیگر شدت آسیب دیدگی است.
پایین ترین قسمت نخاع که پس از آسیب آسیب ندیده به عنوان سطح عصبی آسیب شناخته می شود. "کامل بودن" آسیب به میزان از دست دادن احساس، که به عنوان حس شناخته می شود، اشاره دارد. کامل بودن به صورت زیر طبقه بندی می شود:
از دست دادن احساس و کنترل حرکت به عنوان فلج شناخته می شود. فلج ناشی از آسیب نخاعی را می توان به صورت زیر نام برد:
تیم مراقبت های بهداشتی شما یک سری آزمایش برای تعیین سطح عصبی و کامل بودن آسیب شما انجام می دهد.
آسیب نخاعی می تواند علائم زیر را ایجاد کند:
علائم اورژانسی آسیب نخاعی پس از تصادف عبارتند از:
هر فردی که آسیبی به سر یا گردن داشته باشد نیاز به ارزیابی فوری پزشکی دارد. تا زمانی که خلاف آن ثابت نشود، بی خطرترین فرض این است که فرد دچار آسیب نخاعی شده است. این مهم است زیرا:
خانواده‌هایی که به دنبال مراقبت از کودکی با یک بیماری پیچیده عصبی هستند، متخصصان مورد نیاز خود را با جراحی مغز و اعصاب کودکان مایو کلینیک و مرکز کودکان در پردیس کلینیک مایو در روچستر، مینه‌سوتا پیدا می‌کنند. این متخصصان مراقبت های نوآورانه، دلسوزانه و جامعی را ارائه می دهند که بر کودک و خانواده متمرکز است.
تیم جراحی مغز و اعصاب اطفال دارای تجربه زیادی در مراقبت از کودکانی است که دارای شرایط جدی سیستم عصبی هستند که جراحی بهترین گزینه درمانی برای آنهاست. این تیم به پیشرفته ترین فناوری ها و تکنیک ها از جمله جراحی کم تهاجمی با آندوسکوپی، جراحی جنین، MRI حین عمل و نوعی لیزر که از گرما برای از بین بردن تومورها استفاده می کند (درمان حرارتی بینابینی با لیزر) دسترسی دارد. گاهی اوقات بهترین گزینه درمانی جراحی نیست و اعضای تیم دلیل آن را توضیح می دهند و بهترین توصیه را برای درمان جایگزین ارائه می دهند.
فرزند شما از مدل تمرین چند رشته ای مورد استفاده در جراحی مغز و اعصاب کلینیک مایو و جراحی مغز و اعصاب کودکان بهره می برد. جراح مغز و اعصاب شما با متخصصان دیگر مشورت می کند تا دقیقا مراقبت های مورد نیاز کودک شما را ارائه دهد. تیم مراقبت ممکن است شامل متخصصان اطفال در بیهوشی ، پزشکی جنین و مادر ، مغز و اعصاب ، هماتولوژی/انکولوژی ، اورولوژی ، جراحی ، جراحی پلاستیک ، گوش و حلق و بینی ، چشم پزشکی ، توانبخشی کودکان ، جراحی ارتوپدی و ژنومیک بالینی باشد. تیم مراقبت شما با شما همکاری می کند تا یک برنامه مراقبتی بر اساس نیازهای فرزندتان ایجاد کند. این چیزی است که مراقبت در کلینیک مایو را متفاوت می کند: مراقبت هماهنگ و همکاری واقعی.
تیم فرزند شما ممکن است شامل پرستاران، فیزیوتراپیست ها و کاردرمانگران، آسیب شناسان گفتار زبان، مربیان بیمار و متخصصان زندگی کودک باشد.
تیم جراحی مغز و اعصاب اطفال ما از نزدیک با سایر متخصصان اطفال هماهنگ می شود تا از طریق طیف وسیعی از کلینیک های چند رشته ای و گروه های تخصصی برای کودکان مبتلا به بیماری های عصبی پیچیده، خدمات جامع را به کارآمدترین و موثرترین شکل ممکن ارائه دهد:
چگونه والدین زمانی که کودکی با جراحی مغز مواجه می شود امید پیدا می کنند
این روش تقریباً معجزه آسا به نظر می رسد. جراحان به جای باز کردن جمجمه برای درمان مشکلات عصبی، رگ خونی را در پا، بازو یا گردن سوراخ می‌کنند تا به سیستم شریان‌ها و سیاهرگ‌های بدن دسترسی پیدا کنند. سپس با استفاده از لوله ای به نام کاتتر، جراح با مشاهده تصاویر روی صفحه به ناحیه مشکل هدایت می شود.
در کنار مزیت داشتن یک برش جراحی کوچک، بیمارانی که تحت عمل جراحی اندوواسکولار قرار می‌گیرند، معمولاً زمان بهبودی کوتاه‌تری دارند و عوارض پس از جراحی کمتری دارند. رویکرد Yale Medicine ما را قادر می سازد تا با استفاده از تکنیک ها و تجهیزات پیشرفته، مراقبت از هر بیمار را سفارشی کنیم.
شرایط عمده درمان شده با جراحی اندوواسکولار آنوریسم مغز و نخاع و همچنین فیستول (اتصال غیرطبیعی بین شریان ها و وریدها) است که در مغز و نخاع نیز رخ می دهد. جراحی اندوواسکولار نیز برای پاکسازی لخته های خون در مغز هنگام درمان سکته مغزی استفاده می شود.
جراحی اندوواسکولار شامل یک زخم سوراخ کوچک در پوست است. این روش اغلب سریعتر از جراحی سنتی دسترسی عروقی "باز" است، که در آن جراح برش بزرگتری در سر یا نیم تنه ایجاد می کند تا به رگ های خونی غیر طبیعی دسترسی پیدا کند. جراحی اندوواسکولار را می توان به جای بیهوشی عمومی، تحت آرامبخشی آگاهانه انجام داد.
زمان نقاهت عموماً کوتاه‌تر است و در مقایسه با روش‌های جراحی سنتی، احتمال عوارض بعد از جراحی نیز کمتر است.
جراحی اندوواسکولار در هر شرایطی مناسب نیست. برای تعیین بهترین روش درمانی، بیماران باید به صورت جداگانه ارزیابی شوند.
رویکرد Yale Medicine ما را قادر می سازد تا با استفاده از تکنیک ها و تجهیزات پیشرفته، مراقبت از هر بیمار را سفارشی کنیم.
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) را می توان در حین جراحی انجام داد تا درمان ها را هدف قرار داده و از ایمنی و اثربخشی آنها اطمینان حاصل شود. (در اکثر بیمارستان ها، پزشکان برای انجام MRI باید بیمار را به مکان دیگری منتقل کنند.)
همراه با اسکن های ام آر آی موجود در حین جراحی، اتاق عصبی عروقی ترکیبی همچنین به جراحان مغز و اعصاب اجازه می دهد تا جراحی را با استفاده از فناوری تصویربرداری پیشرفته انجام دهند که نمای دقیق و نزدیک از رگ های خونی کوچک را از دو زاویه یا در سه بعدی ارائه می دهد. .
اگر تشخیص اسکولیوز برای شما داده شده است، مهم است که نسبت به بدن خود، به خصوص ستون فقرات خود آگاهی بیشتری داشته باشید. این ممکن است به شما کمک کند از اصلاح خود برای تغییر موقعیت ستون فقرات خود در طول فعالیت های روزانه استفاده کنید.
برای تمرین، ما یک برنامه ورزشی در خانه ایجاد کرده ایم که بر مدیریت علائم اسکولیوز از طریق تقویت ستون فقرات و هسته مرکزی، حس عمقی و وضعیت بدن تمرکز دارد. تمرینات اسکولیوز باید با دقت و با تکنیک مناسب انجام شود. هدف تقویت تقارن در ستون فقرات برای بازیابی تراز تنه و کاهش درد کمر است.
لطفا قبل از شروع هر برنامه ورزشی خانگی با پزشک خود مشورت کنید. این تمرینات نباید جایگزین دستورالعمل های پزشک شما شود.
این راهنما دستورالعمل هایی را در مورد تمرینات زیر ارائه می دهد:
اگر تشخیص اسکولیوز برای شما داده شده است، مهم است که نسبت به بدن خود، به خصوص ستون فقرات خود آگاهی بیشتری داشته باشید. این ممکن است به شما کمک کند از اصلاح خود برای تغییر موقعیت ستون فقرات خود در طول فعالیت های روزانه استفاده کنید.
برای تمرین، ما یک برنامه ورزشی در خانه ایجاد کرده ایم که بر مدیریت علائم اسکولیوز از طریق تقویت ستون فقرات و هسته مرکزی، حس عمقی و وضعیت بدن تمرکز دارد. تمرینات اسکولیوز باید با دقت و با تکنیک مناسب انجام شود. هدف تقویت تقارن در ستون فقرات برای بازیابی تراز تنه و کاهش درد کمر است.
لطفا قبل از شروع هر برنامه ورزشی خانگی با پزشک خود مشورت کنید. این تمرینات نباید جایگزین دستورالعمل های پزشک شما شود.
این راهنما دستورالعمل هایی را در مورد تمرینات زیر ارائه می دهد:
سیاتیک شامل علائم کمردرد است که به پایین ساق پا تابیده می شود که ممکن است در یک طرف یا هر دو طرف ایجاد شود. شایع ترین علت سیاتیک فتق دیسک بین مهره ای است. علائم سیاتیک ممکن است زنان باردار را بیشتر در سه ماهه دوم و سوم بارداری تحت تاثیر قرار دهد.
سیاتیک مربوط به بارداری معمولا به مدیریت محافظه کارانه پاسخ می دهد. اگرچه کمر درد یک شکایت رایج در دوران بارداری است،کمردرد ناشی از سیاتیک در زنان باردار نادر است
عصب سیاتیک یک عصب بزرگ است که از قسمت تحتانی ستون فقرات منشا می گیرد و به سمت پایین لگن حرکت می کند تا وارد پشت ران شود. عصب ماهیچه های اصلی ران، ساق پا و پا را تامین می کند. عصب همچنین مسئول انتقال سیگنال های حسی از پا، ساق پا و پشت ران است.
ریشه های عصبی (L4، L5، S1، S2 و S3) در سطوح مختلف از سوراخ عصبی خارج می شوند و به هم می پیوندند و عصب سیاتیک را تشکیل می دهند. هر گونه فشرده سازی یا باریک شدن فضای موجود برای اعصاب ممکن است منجر به علائم سیاتیک شود.
افتادگی دیسک بین مهره ای یک مقصر شایع است زیرا فتق دیسک ممکن است به ریشه های عصبی خروجی یا عبوری برخورد کند. برآمدگی یا بیرون زدگی دیسک قبلی ممکن است در دوران بارداری تشدید شود. بارداری با افزایش وزن همراه است که ممکن است به افزایش فشار روی دیسک بین مهره ای بیفزاید.
مرکز ثقل بدن با افزایش دور شکم تغییر می کند، بدن سعی می کند با افزایش انحنای عقب پایین ستون فقرات و کج کردن لگن به سمت جلو، مرکز ثقل را تراز کند. این ممکن است مقدار نیروی وارد بر دیسک های بین مهره ای را افزایش دهد و دیسک ها ممکن است فتق کنند.
در دوران بارداری، هورمونی به نام ریلاکسین به خصوص در سه ماهه پایانی ترشح می شود. هورمون ریلکسین به شل شدن رباط ها و مفاصل لگن برای زایمان آرام کودک کمک می کند. ممکن است ارتباطی با شل شدن رباط ها در ستون فقرات وجود داشته باشد که ممکن است منجر به فتق دیسک بین مهره ای شود.
کمردرد یک علامت رایج در بارداری است که عمدتاً با سیاتیک ارتباطی ندارد، اما ممکن است معاینه پزشک برای افتراق علل مختلف کمردرد ضروری باشد. زنان باردار ممکن است از درد در باسن/کمر شکایت داشته باشند که ممکن است به ساق پا یا انگشتان پا برسد. درد ممکن است با احساس سوزش یا گزگز همراه باشد.
در برخی موارد به دلیل فشرده شدن قابل توجه ریشه های عصبی، ممکن است علائم ضعف و بی حسی در پاها وجود داشته باشد. به ندرت، بیماران ممکن است از بی اختیاری روده یا مثانه شکایت کنند.
پزشک ممکن است معاینه و معاینه فیزیکی انجام دهد تا علت علائم را مشخص کند. معاینه فیزیکی ممکن است شامل آزمایشاتی برای بررسی قدرت و یکپارچگی حسی ستون فقرات در اندام تحتانی باشد. تقریباً تمام موارد سیاتیک به صورت بالینی تشخیص داده می شوند و نیازی به تصویربرداری ندارند.
سیاتیک در بارداری با روش های محافظه کارانه درمان می شود. بیماران تشویق می شوند که به فعالیت خود ادامه دهند و از فعالیت هایی که علائم را تشدید می کنند اجتناب کنند. مدیریت محافظه کارانه شامل استفاده از داروهای مسکن ایمن بارداری مانند تایلنول است. از مصرف داروهایی مانند داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن در بارداری اجتناب می شود.
اغلب به بیماران توصیه می شود که فعالیت ها و وضعیت خواب خود را برای دستیابی به تسکین تغییر دهند. فیزیوتراپی برای بهبود انعطاف پذیری و تقویت عضلات اطراف کمر توصیه می شود. انجام تمرینات در دوران بارداری فقط تحت نظر یک درمانگر آموزش دیده توصیه می شود.
سرما درمانی ممکن است در بیماران مبتلا به شروع ناگهانی سیاتیک استفاده شود. سرما درمانی با بی حس کردن اعصاب مسئول انتقال سیگنال های درد و کاهش جریان خون به بخش آسیب دیده عمل می کند. کاهش عرضه خون تعداد سلول های التهابی را که به آن ناحیه می رسند کاهش می دهد و در نتیجه درد و تورم را کاهش می دهد. سرما درمانی ممکن است با استفاده از کمپرس یخ در ناحیه آسیب دیده انجام شود.
در مورد سیاتیک مزمن، گرما درمانی ممکن است با افزایش جریان خون در ناحیه آسیب دیده برای بیماران مفید باشد. افزایش جریان خون با افزایش تعداد مواد مغذی که به محل التهاب می‌رسند کمک می‌کند و در نتیجه بهبودی سریعتر را به همراه دارد. گرما درمانی ممکن است با یک بطری گرم یا یک پد گرم کننده گرم انجام شود.
بیمارانی که از یک آزمایش درمانی محافظه کارانه به مدت 5-4 هفته سود نمی برند، ممکن است از تزریق استروئید اپیدورال یا ترانس فورامینال بهره مند شوند. تزریق موضعی استروئید در ناحیه آسیب دیده التهاب را کاهش می دهد و علائم را تسکین می دهد. تزریق ممکن است برای چند ماه تسکین دهد و ممکن است برای تمدید تسکین مجدد تکرار شود.
مدیریت جراحی به ندرت برای سیاتیک در بارداری اندیکاسیون دارد. اکثر زنان باردار پس از زایمان تسکین قابل توجهی از علائم سیاتیک را تجربه می کنند. در بیمارانی که علائم و نشانه‌های سندرم دم اسبی در آنها وجود دارد، ممکن است بلافاصله جراحی لازم باشد. علائم سندرم دم اسبی شامل از دست دادن کنترل روده/مثانه، بی حسی ناحیه زین و ضعف/بی حسی پاها است.
